- inmotus
- immōtus ( inm- ), a, um, adj. [in-motus], unmoved, immovable, motionless (mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.:II.
(illa arbor) immota manet,
Verg. G. 2, 293:(Ceres) Sub Jove duravit multis immota diebus,
Ov. F. 4, 505:supercilia (opp. mobilia),
Quint. 11, 3, 79:sceptrum,
id. ib. §158: aquae,
i. e. frozen, Ov. Tr. 3, 10, 38:aër,
Plin. 17, 24, 36, § 222:apum examina,
Col. 9, 4, 19:serenus et immotus dies,
calm, Tac. H. 1, 86; Plin. Ep. 2, 7, 6; id. Pan. 82:terrarum pondus sedet immotum,
Sen. Prov. 1, 2:mare,
id. Suas. 1, 1:cervix,
id. ib. 6, 17:legio,
Tac. A. 14, 37:vultus,
id. ib. 2, 29. —Trop., unmoved, unshaken, undisturbed, steadfast, firm:mens immota manet,
Verg. A. 4, 449:manent immota tuorum Fata tibi,
id. ib. 1, 257; cf.:immota manet fatis Lavinia conjux,
id. ib. 7, 314:immotas praebet mugitibus aures,
unmoved, Ov. M. 15, 465:nympha procis,
Val. Fl. 5, 112:adversus turmas acies,
Liv. 10, 14, 16; 21, 55, 10:immotus iis,
Tac. A. 15, 59:immota aut modice lacessita pax,
id. ib. 4, 32:fides sociis,
Val. Fl. 3, 598:felicis animi immota tranquillitas, Sen. de Ira, 2, 12, 6: constantia,
id. Const. 5, 4:gaudium,
id. Vit. Beat. 4, 5:animus,
Lact. 6, 17, 22.— In neutr.:si mihi non animo fixum immotumque sederet, Ne, etc.,
immovable, unchangeable, Verg. A. 4, 15; so with an object-clause:immotum adversus eos sermones fixumque Tiberio fuit non omittere caput rerum,
Tac. A. 1, 47.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.